#004. Een kaars als troost

Een van mijn goede voornemens is om dit jaar in ieder geval maandelijks een troostblog te schrijven. Het is vandaag 1 februari, dus tijd voor een nieuwe blog. Afgelopen maand was een goede maand. Lekker aan de slag bij Nature Talks, onder andere volop bezig met het ontwikkelen van nieuwe natuurfoto workshops. En ook tijd gemaakt om zelf te fotograferen. Dit is mijn tijd van het jaar: genieten van de sneeuw en de rijp in de natuur. Verder ben ik flink aan de slag voor mijn fotografisch topjaar. Heb ik in januari troostkaarsen - en kaarten verkocht en een challenge bij natuurfotografie.nl gewonnen! Lees vooral verder :-).

Een kaars als troost

Wat geef je iemand van wie net een dierbare is overleden? Met deze vraag ging afgelopen maand een klant via Google op zoek. Al vrij snel kwam ze op mijn website uit en plaatste een bestelling voor een troostkaars. 

Fijn dat ik iemand op deze manier kan helpen, en dit is ook precies de reden waarom ik met Troostkunst ben gestart. Nu hoeft het natuurlijk niet alleen bij een overlijden te zijn. Een kaars kan in deze onzekere tijden en in meerdere situaties troost bieden. Een warm lichtpuntje om iemand te steunen en sterkte mee te wensen.

Bijvoorbeeld bij als je door de Lockdown al een tijd alleen thuis zit. Met mijn troostkaarsen en troostkaarten kan je iemand dan toch even laten weten dat je aan hem/haar denkt. Binnenkort wordt mijn collectie van troostkaarsen in ieder geval weer verder aangevuld.

De klant zei als laatste nog dat ik hiermee vooral door moet gaan en je ook echt mijn passie hiervoor terugziet. De reden is meestal niet zo leuk als iemand naar mij toe komt, maar wel heel dankbaar dat ik iemand met mijn werk net dat beetje troost kan bieden.

Fotoproject 'verdriet en troost' - Fotografisch topjaar bij Bart Siebelink

Het komende jaar ga ik het hele jaar aan mijn eigen bedachte project werken. Bij het vertellen van mijn plannen in de groep merkte ik vrij snel dat Troostkunst best wel iets is dat raakt. Troost is dan natuurlijk ook erg universeel en behoorlijk actueel.

Uiteraard staat mijn project in het thema van troost. Ik ben hier vorig jaar tijdens het fotomentoraat (ook bij Bart Siebelink) mee gestart en ik wil dat dit jaar verder uitbouwen. Bart Siebelink vatte mijn eerste idee voor het fotoproject mooi samen:”jouw eerste gedachten gaan uit naar een Troostboek. Een boek met fotografie gebaseerd op smeltend ijs, water in combinatie met gedichten. Bedoeld ter rouwverwerking."  

Ik ben nu vooral flink aan het fotograferen en ik vind dat er al bijzondere beelden zijn ontstaan (ik deel hier later meer over). Langzaamaan beginnen er ook een aantal deelthema’s binnen het thema Troost zichtbaar te worden. Als voorlopige werktitel heb ik nu:"De wereld van verdriet en troost - waar donker en licht elkaar ontmoeten". In een van de eerste deelseries zie ik een soort onderwaterverdriet (underwater sadness) ontstaan. Foto’s die in het begin vrij donker en wat grauwer van kleur zijn, worden steeds kleurrijker en lichter.

De vraag blijft wel een beetje of de koude en donkere beelden ook bij troost horen. Maar toch, denk ik dat het wel een onderdeel van de serie moet zijn. Bij rouw ga je waarschijnlijk eerst door een fase van verdriet en donkerte voordat je weer licht en kleur gaat zien.

Naast het fotograferen lees ik vrij veel over het onderwerp. Ik vind het 'leuk' om me hierin te verdiepen en om nieuwe invalshoeken te onderzoeken. Zo zoek ik bijvoorbeeld naar inspiratie bij andere fotografen en kunstenaars. Dat is wel een beetje hoe bij mij het creatieve proces werkt. Ik ga ‘gewoon’ aan de slag en in de loop van het traject rijpt en groeit het en krijgt het project een steeds duidelijker idee en vorm. Stap voor stap!

Begin maart hebben we de volgende (online) bijeenkomst en ik ben nu al benieuwd naar de nieuwe inspiratie!